Vlerës i kishte humbur tharmi, ndërsa tharmit emri
Fjala vlerë ishte bërë metaforë me vlerë
Ajo përdorej si fjalë gjithkah, sidomos si fjalëkalim
Ajo nderohej shumë, thuajse përmes saj nderonin vlerat
Shoqëria u godit në palcë, ndonëse shihje njerëz pakurrizor
Tregtia dhe ryshfeti ishin bërë mish e asht
Nuk shkohej me prodhim, thuajse prej saj shihnin vetëm plogështim
Nuk kishin llogari për të punuar
Dale ore, ata kishin llogari t’i llogaritnin pallogaritë
Arat ishin mbushur me ferra e me drizë
Kokat djerrinë akuzonin të tjerët për këtë katandisje
Sa bukuri e shëmtuar kjo, apo jo ose ajo po
Sikur edhe varfërinë t’ia cilësonin të tjerëve
Paj, le të vuajnë të tjerët, përse ne qyqet të vuajmë
Pa, pa, pa, shkrimtari lavdërohej se ishte fotografuar
Jo me këdo e dosido
Me një këngëtar që shpërndante gjithandej degjenerim
Gazetari dridhej përpara politikanit
Dridhej i gjori me fajin e këtij të dytit
Trimërohej hajduti dhe turpërohej i drejti
Të paktën të mos gënjente, t’i thoshte në emër HAJDUT
Mësimdhënësi nuk meritonte të ishte as mësimnxënës
Nxënësi nuk e meritonte as çerdhen për fëmijë
Disa shisnin dituri që e kishin blerë me para të vjedhura
Ndërsa shkrimtarët ia kishin marrë dorën dorës
Paçka se askush nuk ia varte
Gojëtarët në vend të zhvillimit të gojëtarisë
Ata kishin shkuar shumë larg me “artin e përgojimit”
Vlera, virtyti, vesi, vagabondi, visari e vegimi vringëllonin shpatat
Paj, më mirë le ta ndahet me gjak ky mishmash
Sesa përditë si gjethe t’ia mësymjë tokës së tharë.
Iljasa SALIHU, Shkup, 05.02.2014
Burimi:Iljasa Salihu
loading...
Lexo edhe:
